Հարցեր և առաջադրանքներ

1.Կարդա’ գրաբարյան առակը, կատարի’ր առաջադրանքները։

Հարցեր և առաջադրանքներ

1.Ճիշտ կարդա այս բառերն ու բառակապակցությունները.

Կոչեաց, որդեակք, պահեալ, աշխատութեամբ, յայգին, յետ, զտեղին, զգանձն, զնոսա, մահուան, խորագոյն, իւրն:

Իր մահվանից առաջ հայրը կանչեց իր որդիներին, որ այգում խորաը պահված է մեծ չարչարանքով հետ գցած գանձերի մասին։

2.Հետևյալ բառերն ու բառակապակցություններն աշխարհաբար դարձրու.

ասէ-ասա։

որդիքն-որդիներ։

սկսան-սկսեցին։

յայգին մեր-մեր այգին։

զգանձն-գանձ։

սկսաւ-սկսեց։

բազում-շատ։

պտուղ-պտուղ

ետ բազում պտուղ-շատ բազում պտուղ։

3.Աշխարահաբար դարձրու առակը:

4.Ինչից է երևում հոր իմաստասեր լինելը:

Հոր խոսքերից։

5.Մեկ նախադասությամբ գրիր՝ ի՞նչ է սովորեցնում առակը։

Պետք է սիրել և հարգել ծնողնեռին։

2.Կարդա’ եւ գրի’ր ավանդության ասելիքը`

2.Նար- Դոս. «Ագահության սկիզբը»

Մարդ պետք է բավարարվի իր ունեցածով և չպետք է լինի ագահ։

Ակսել Բակունց Ծիրանի փողը

Լեռնային ջինջ ու պայծառ օրվա զրնգոցով սկսվում է պատմվածքը։Ձյանբերդի ճնՊրհին հեղինակն հանդիպում է գյուղի ջրբաշխին և մի քանի բառ է փոխանակում մեջբերում եմ Մըր բախտ կապած ենք գդալ ջրի… Մեր հողեր լե ցրվուկ։ Էհ, հացի տեղ արուն շատ կերանք։ Հիմա որ սերմ թալինք, սերմ վերունք, էլի գոհություն”։

Պատմվածքից հասկացա թե Հազրոյի վիթխարի ծիրանի փողով ՝Բկաունց հնչեցնում է “մեր արդար երգը որովհետև նա հնարավորինս ամեն ինչ ուզում էր անել հայերի համար։Հայկական պարը,Արարատյան դաշտի գյուղերը ,քաղաքների լույսը,որտեղից երևում է նախնիների կորցված ծննդավայրը։

ՄԵՆՔ ՄԻՇՏ ՓՆՏՐՈՒՄ ՆՔ ԲԱՅՑ ՈՉ ՄԻՇՏ ԳՏՆՈւՄ ՇԱՐԱԴՐԱՆՔ

Մեզ այս կյանքում տրված է կատարել ամեն ինչ ձգտել և հասնել մեր երազանքին փնտրել ճանապարհներ որպեսզի գտնենք մեր երազանքի ուղղին գուցե ձախողենք այդ ճանաարհին չէ՞ որ մենք փնտրում ենք ճանապարհներ բայց ոչ միշտ ենք գտնում այն։Պայքարելով,փնտրելով ենք հասնում և գտնում երազանքի ճանապարհը։

Ամպերի մասին Գրիգ

Պատմվածքի ասելիքը այն էր,որ մարդիկ կարող են տեսնել դիմացինի մեջ այն հատկանիշները,որը ոչ ոք չեն նկատում։Որդին իր մոր մեջ կարող էր տեսնել այն ամպերը որը իր մորը ավելի գեղեցիկ ավելի ուրիշ էին դարձնում։Մինչ մայրը չէր էլ նկատում իր որդու միջի հսկայական աշխարհը։

Ռեհանը

Ռեհանը նովելը մի տղայի մասին էր ով մինչև ականջների ծայրը սիրահարված էր մի աղջկա։Տղան շատ երջանիկ էր սակայն այդ աղջկան կարողանում էր միայն նայել։Տղան անընդհատ հիանում էր այդ աղջկա գեղեցկությամբ սակայն աջիկը այդքան էլ գեղեցիկ չէր։Մի գիշեր տղան անցավ ճանապարհ երբ հասավ աղջիկը տուն տղան երազկոտ հայացքով նայում էր աղջկան պատուհանի միջոցով և մտածում էր պատուհանի մոտ նստածը աղջիկն է։Սակայն եր քամին փչում է պարզվում է,որ աղջիկը այդտեղ նստած չէր և տղան սիրահարված հաացքով նայում էր ռեհանի փնջի։Եվ տղան վերջին անգամ շնորհակալություն է հայտնում ռեհանի փնջից քանի որ այդ թախծոտ գիշերում ռեհանը իր միակ ընկերն էր։